Nieważność umowy frankowej.
Tak częste w ostatnich latach unieważnianie umów kredytowych we frankach, to nic innego, jak wyeliminowanie ich z obrotu prawnego. W praktyce oznacza to traktowanie przedmiotowych umów tak, jakby nigdy nie istniały, a zatem pozostają nieważne od samego momentu ich zawarcia, a kredytobiorca pozostaje uwolniony od niekorzystnej dla siebie umowy.
Unieważnienie umowy kredytowej we frankach staje się możliwe, gdy w jej treści znajdują się tzw. klauzule indeksacyjne, dotyczące zasad przeliczania przez banki wartości zobowiązania i wysokości poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych. W praktyce, proces ten polega na oparciu się przez banki w momencie określania salda kredytu i wysokości poszczególnych rat kredytu – na tabeli kursów walut obowiązującej stricte w danym banku. Przedmiotowe klauzule pozwalają zatem bankom na jednostronne ustalanie zobowiązania kredytobiorców, którzy nie wiedzą w jakiej wysokości ostatecznie spełnią świadczenie na rzecz banku. Takie działanie banku nie tylko narusza interesy kredytobiorców i pozostaje sprzeczne z dobrymi obyczajami, ale także doprowadza do naruszenia zasady określoności świadczenia.
Mając na uwadze, iż klauzule indeksacyjne zawarte w umowach kredytów frankowych dotyczą głównego przedmiotu umowy, a jednocześnie, że brak jest w polskim systemie prawa przepisów mogących wejść w miejsce niedozwolonych postanowień, tak skonstruowane umowy kredytu winny zostać uznane za nieważne.
Na skutek uznania umowy kredytowej za nieważną, wszelkie kwoty przekazane przez kredytobiorcę na rzecz banku, w tym – prowizje, kapitał i odsetki, winny zostać zwrócone przez bank na rzecz kredytobiorcy w całości. Co więcej, w przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia Sądu, bank zwraca kredytobiorcy także wszelkie poniesione koszty sądowe.
Podkreślić należy, iż roszczenie mające za przedmiot unieważnienie umowy ma charakter bezterminowy i wystąpienie z nim możliwe jest w każdym czasie.
Wróć